N’oldu bize?

SARİYERGAZETESİ.COM – YASEMİN CEBECİ 

Hepinizin hatırlayacağı üzere 12 Mart’ta 11 kadının hayatını kaybettiği elim bir uçak kazası yaşandı. Dubai’ye bekarlığa veda partisine giden kadınlar, dönüşte sebebi henüz bilinmeyen bir nedenle içinde bulundukları özel jetin İran topraklarında düşmesi sonucu yaşamlarını yitirdiler.

Ülke olarak kazayla ilgili haberleri büyük bir ilgiyle takip ettik. Düşen belki de bir askeri uçak olsaydı, ertesi gün unutulacak olan bu kaza Türkiye gündeminde günlerce konuşuldu. Ölenlerin magazinsel değeri vardı çünkü. Bunun farkına varan medyamız ölenlerin özel hayatlarını didik didik etti. Ama unuttukları belki de görmezden geldikleri şey hayatını kaybedenlerin insan olduğuydu. Ölenlerin kimi anneydi, kimi anne adayıydı, kimi eşti, kimisi de düğün hazırlığı yapıyordu. Arkalarında acılı çocuklar, anne babalar, eşler, sevgililer kaldı. Ölüm zengin fakir ayrımı yapmıyor. Evlat acısını zenginler daha kolay atlatmıyor. Aslında bu kazaya toplumumuzun bakış açısı birçok sorunumuzu da gün yüzüne çıkarıyor. Kadına bakış açımız, sınıfsal ayrışmalar, tahammülsüzlük… Vicdanı olan herkesi derinden yaralayan bu olay bazı kesimler tarafından yadırgandı, ayıplandı hatta öldüklerine sevinen bir kitle sosyal mecralarda bunu ifşa ederek ailelerin yaralarına tuz bastı. Daha uçağın enkazı bulunmadan ülkece yine ayrıştık, ölenlere üzülenler ve üzülmeyenler olarak. Üzülenler ölenlerin ve ailelerinin yerine kendilerini koyarak dua ettiler, iyi dileklerde bulundular. Sevinenleri ise anlamak mümkün değil. Ölenlerin hepsinin kadın olması, bekarlığa veda partisinden dönüyor olmaları, özel jetle seyahat ediyor olmaları, bu kişilerin kıskançlıklarını körükledi. Oysa uçak umreden dönüyor olsaydı yine sevinirler miydi acaba? Toplum olarak cinnet halindeyiz. Saldıracak yer arıyoruz. Kendimizden olmayana yaşam hakkı tanımıyoruz. Yüzde 99’u Müslüman olan ülke böyle mi olmalı? Bu mudur İslam ahlakı? Bu ikiyüzlülükle nasıl mücadele edeceğiz? Toplumsal çöküntünün göstergesi olan bu durumun sebebi ne? Asıl sormamız gereken soru budur. Mahallede cenaze var diye her türlü eğlenceyi durduran, günlerce televizyon açmayan bu millet nasıl olur da ölümlerden zevk alır hale geldi? Biz nasıl böyle çürüdük? Nasıl bu kadar zalim olduk? Ülkemizin birçok sorunu var. Her sorunu çözebiliriz ama bu iç kanamayı nasıl durduracağız? Çaresini bilen var mı?